Frigiliana

Białych miasteczek jest w Andaluzji wiele. Frigiliana jest mniej znana, za to bardzo łatwo do niej dotrzeć i nie ulega wątpliwości, że jest to miejsce wyjątkowe. Leży w paśmie gór Sierra Almijara, zaledwie 71 km od Malagi i 7 od miasteczka Nerja, skąd codziennie (w dni powszednie) odchodzi autobus. To niewielkie miasteczko ma długą i bogatą historię. Przechodziło z rąk do rąk, a każda kultura zostawiła tu swoje ślady. Frigiliana jest zamieszkana już od ponad 3 tysięcy lat. Oczywiście, na początku nie było tam białych willi, ludzie mieszkali w pieczarach, których w tych starych górach nie brakuje. Miasto prawdopodobnie zostało zbudowane przez Fenicjan (pozostały ślady nekropolii i monety) a nazwa wywodzi się od niezidentyfikowanego znaku rzymskiego Frexinius i –Ana, które razem mogą oznaczać siedzibę rodową. Wtedy powstał też fort, który niestety nie zachował się do czasów dzisiejszych, ale miasto rosło, tworząc kolejne, ulice i domy tak, że można było całe kwartały zamknąć bramą, tworząc w ten sposób niedostępne obszary. Budowano bowiem (z konieczności) ciasno, czego ślady są widoczne znakomicie. Wiele ulic to strome schody pnące się po skalistych zboczach i wąskie przesmyki pomiędzy domami. Najciekawsze kwartały Frigiliany pochodzą z okresu arabskiego. To jeden z bardziej autentycznych przykładów tradycyjnej architektury arabskiej w Hiszpanii. Nowe domy budowane są bardzo podobnie. Miasto otrzymało wiele nagród za utrzymanie tradycyjnej zabudowy i troskę o to wielokulturowe dziedzictwo.
W sierpniu odbywa się tu Festiwal Trzech Kultur dla upamiętnienia historycznego współistnienia chrześcijan, muzułmanów i żydów. Ratusz oświetla reflektor wyświetlający na przemian krzyż, księżyc i gwiazdę Dawida. Wśród straganów z chlebem domowego wypieku, miodem i oliwkami, gdzie sprzedawcy poprzebierani są a to za Maurów a to za chrześcijan z XV wieku krążą tancerki brzucha. Festiwal przypomina, że to niesamowite powstać z takiej mieszanki kultur. To czyni mieszkańców bogatszymi w dziedzictwo i sprawia, ze kultura staje się bardziej barwna i ciekawa. Najważniejszym historycznym wydarzeniem, które wpłynęło na obecny obraz tego niesamowitego zakątka Europy była „Bitwa na Skale Frigiliana”, która odbyła się w 1569 r. Przeciwko Maurom powstali głowni mieszkańcy – chrześcijanie. I zwyciężyli. Maurowie stracili jeden z ostatnich przyczółków w Hiszpanii.
Frigiliana liczy dziś ok.3 tys. mieszkańców i ta liczba jest od kilku wieków niemal niezmienna. 

Jadąc do Frigiliany warto założyć wygodne buty, zabrać kapelusz i zapasowe baterie do aparatów.  Na miejscu obowiązkowo należy spróbować słodkiego wina - głównego miejscowego wyrobu (na zboczach gór położone są plantacje winogron, z których produkuje się to wyjątkowe wino) oraz spróbować gazpacho i innych typowych pyszności, z których słynie region Andaluzji w jednej z niezliczonych knajpek. 

Warto również wybrać się na przejażdżkę w otaczające Frigiliane góry, skąd można podziwiać niesamowity widok na miasteczko, morze oraz pola oliwkowe i winogronowe.

Granada

Grenada (Granada), to miasto w południowej Hiszpanii, w dolinie rzeki Genil w Górach Betyckich. Jest to również stolica prowincji Grenada. Ze względu na piękne położenie, liczne zabytki i niezapomniane krajobrazy jest to jedna z najważniejszych miejscowości turystycznych w Hiszpanii. Szczególny urok Grenady polega na tym, że w ciągu kilku godzin można jeździć na nartach w górach Sierra Nevada, a potem kąpać się w Morzu Śródziemnym na Costa del Sol. 

W Grenadzie znajduje się najbardziej ekscytujący i zmysłowy ze wszystkich zabytków historycznych Europy - majestatyczna Alhambra. Jest to warowny zespół pałacowy zbudowany w XIII w. przez Nasrydów i rozbudowany w XIV w., arcydzieło architektury arabskiej w Hiszpanii, którą cechuje niezwykłe bogactwo dekoracji wnętrz, m.in. arkadowe galerie kolumnowe, stalaktytowe sklepienia, ściany wykładane płytkami azulejos i barwnymi stiukami z ornamentem oraz malowidła ścienne. Alcazaba, to najstarsza część Alhambry, stoi wysoko na górskiej ostrodze nad rzeką Darro. Kompleks pałacowy stanowi: Mexuar - miejsce pracy urzędników dworskich i państwowych, Dziedziniec Mirtowy - centralny punkt Alhambry, Dziedziniec Lwów - najdoskonalszy przykład zdobnictwa mauretańskiego; z fontanną wspartą na 12 lwach, Pałac Karola V - największy obiekt w kompleksie Alhambry, uważany za najpiękniejsze dzieło renesansu poza Włochami, zbudowany w XVI w. na podstawie projektu hiszpańskiego architekta Pedra Machuca, jako "znak zwycięstwa" chrześcijaństwa, finansowany ze specjalnie utworzonego podatku płaconego przez Arabów, jest to
kaplice, klasztory, kościoły, pałacyki, kamienice i Albaicin - stara zabytkowa dzielnica z klimatem mauretańskiej Grenady.
Grenada, to też ważny ośrodek akademicki w Hiszpanii, jak również aktywne centrum szkół języka hiszpańskiego w Hiszpanii. Studiują tutaj uczniowie z każdego zakątka świata.
Granada istniała już od 1238 roku, kiedy to książę z rodu Nasrydów Ibn Ahmar, został wyparty z Saragossy na południe Hiszpanii. Okazał się bardzo sprawiedliwym władcą, ale w tym samym czasie w Hiszpanii powstawały liczne księstwa chrześcijańskie. Maurowie utrzymali się w Grenadzie, płacąc trybut i uznając swą zależność od Ferdynanda III z Kastylii, który zmusił ich do wzięcia udziału w konkwiście muzułmańskiej Sewilli. Ibn Ahmar zmarł w roku 1275. Grenada była ostatnim królestwem Maurów na Półwyspie Iberyjskim. Ta sytuacja doprowadziła do większej konsolidacji państwa, obejmując obszar na północ od miasta, aż do wybrzeża pomiędzy Taryfą a miastem Almeria, położonego bardziej na północ, a ciągle napływające tłumy uciekinierów przyczyniły się do rozwoju gospodarczego i kulturalnego Grenady. Dzięki sprytnym manewrom politycznym, Granada zachowała niezależność przez dwa i pół stulecia, zwracając się o opiekę do chrześcijańskich władców Aragonii i Kastylii lub muzułmańskich władców na północy Afryki. Największy rozkwit tego państwa - miasta, przypada na lata panowania Jusufa I w latach 1334-1354 i Muhammada V 1354-1391. Wtedy właśnie powstała większość istniejących do dziś zabudowań Alhambry. Pierwsza połowa XV wieku, to czas niekończących się zmian przywódców, co nie sprzyjało skutecznemu przeciwstawianiu się chrześcijaństwu. Zawarte w roku 1479 małżeństwo Ferdynanda i Izabeli, zjednoczyło księstwa Aragonii i Kastylii, które w ciągu następnych 10 lat podbiły takie miejsca jak Malaga, Almeria, oraz miasto Ronda. Alhambra została zupełnie odosobniona i do tego pogrążonej w wojnie domowej, między zwolennikami dwóch żon sułtana. Reyes Catolicos mogli zatem zwiększyć swe żądania, aż stały się niewykonalne i w roku 1490 wybuchła wojna. Oblężenie miasta rozpoczęło się późną jesienią roku 1491, trwało aż siedem miesięcy, a 2 stycznia 1492 roku. Boabdil - ostatni arabski władca wręczył zwycięzcom klucze do bram miasta. Rekonkwista Hiszpanii zakończyła się całkowitym sukcesem. W 1501 roku muzułmanom dano do wyboru – przymusowy chrzest lub wygnanie. W 1504 roku rozpoczęto budowę kaplicy królewskiej  - Capilla Real - miejsca pochówku Królów Katolickich, w 1523 rozpoczęto budowę katedry, a w 1526 założono uniwersytet i rozpoczęto budowę pałacu Karola V. Później Granada przeżyła regres gospodarczy, okupację francuską i hiszpańską wojnę domową, aby w latach 50 XX wieku stać się wspaniałą miejscowością turystyczną o burzliwej historii, niesamowitych widokach i jedynych w swoim rodzaju budowlach.
Jak mawiają mieszkańcy prowincji - ´kto nie widział Granady, ten nie widział nic´.

Malaga

Malaga jest stolicą Costa del Sol i drugim co do wielkości miastem w Andaluzji. Leży na południu półwyspu iberyjskiego, nad samym Morzem Śródziemnym. Nazwa miasta prawdopodobnie wywodzi się od fenickiego słowa oznaczającego sól. Kultura, tradycja, gastronomia, godny do pozazdroszczenia klimat i spokojne, gościnne usposobienie mieszkających tam ludzi składają się na
wizerunek "Paradiso City - Rajskiego Miasta". Nazwa ta została użyta przez hiszpańskiego poetę, laureata nagrody Nobla Vicenta Aleixandre w nawiązaniu do stolicy Costa del Sol. 

Pełna słońca Malaga jest miastem szerokich promenad, kołyszących się palm, kwitnącego nocnego życia, ciekawych muzeów i wyśmienitych restauracji słynących z regionalnych przysmaków. To nowoczesne miasto szybko rozwijało się w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat, niemniej jednak udało mu się zachować niezmienny charakter - tu nowoczesność spotyka się z architekturą będącą świadkiem dziejów. Niezaprzeczalnie to kosmopolityczne miasto

Procesja Trzech Królów na Calle Larios

utrzymało swoją wrodzoną Hiszpańskość pomimo ogromnego wpływu zagranicznej turystyki na prowincje. Godne uwagi skutki tego wpływu można zaobserwować w miasteczkach i wioskach położonych nie opodal, wzdłuż wybrzeża. Sama Malaga kipi życiem. Praktycznie na każdym rogu znajduje się klimatyczna knajpka z tradycyjnymi potrawami. Chociaż bywa tu tłoczno, a zgiełk uliczny może niekiedy przyprawić o ból głowy, to Malaga jest miejscem, które należy obowiązkowo zwiedzić podczas wizyty na Costa del Sol. Od wspaniałych, zadbanych plaż ciągnących się przez całą zatokę, przez zabytki niezliczonych kultur pozostawione tu podczas wieków, nowoczesne budynki, wykwintne restauracje, bogate muzea, zniewalające dyskoteki, aż po zapierający dech w piersiach port - każdy w Maladze znajdzie coś dla siebie.

Port w Maladze

Zwiedzając Malagę należy znaleźć sobie czas na spacer po centrum, podczas którego wręcz chłonie się atmosferę tego starożytnego, śródziemnomorskiego portu. Renowacja centrum w ostatnich latach przywróciła mu świetność zachowując jego tradycyjny, niezmieniony charakter. Ośrodkiem miejskiej aktywności handlowej jest Calle Larios ze zdumiewająco wąskimi uliczkami, gdzie staroświeckie sklepy występują na przemian z nowoczesnymi barami i uroczymi placykami. Malaga jest bogata w dziedzictwo historycznych monumentów. Jednym z najstarszych jest rzymski amfiteatr, datowany na drugi wiek naszej ery. Zdumiewające jest, że został odkryty przypadkiem w drugiej połowie XX wieku, kiedy robiono wykop pod nowy budynek ujawniając ukryty przed światem skarb, który rozciąga się na niewielkie wzgórze, a obok amfiteatru widać mauretański pałac wraz z arabską

Santa Iglesia Catedral Basílica de la Encarnación, Katedra Wcielenia

fortecą zwaną La Alcazaba. Twierdza została wybudowana na rzymskich ruinach w pierwszej połowie dziewiątego wieku przez kalifa Abda er Rahama I-go jako zabezpieczenie przed atakami korsarzy. Zmierzając w kierunku chrześcijańskiej ery, jednym z najważniejszych miejskich budynków jest szesnastowieczny, renesansowy pałac Count of Bellavista z wyjątkowo pięknym, kasetonowym sufitem wykonanym w stylu Mudejar. Obecnie znajduje się tam Muzeum Picassa. Siedemnastowieczna gospoda, znana jako "Mesón de la Victoria", jedna z najlepiej wyposażonych w owym czasie, jest teraz muzeum ludowym. Dwa piętra zawierają centralnie położone, brukowane patio z fontanną i studnią, do niedawna tak typowymi cechami dla domów w Maladze. Katedra, budowana z przerwami od 1528 do 1783 jest powszechnie znana jako "la manquita"- mała, jednoręczna dama. Nazwa bierze się z faktu, iż druga wieża nigdy nie została ukończona. Prace zostały wstrzymane przez Royal Decree, gdy wieża została wybudowana jedynie w połowie.
Pieniądze, które wcześniej były przeznaczone na budowę, zostały przydzielone na pomoc ofiarom trzęsienia ziemi, które miało miejsce w Mobile, w Stanach Zjednoczonych. Konstrukcja katedry przez ostatnie dwa stulecia - od drugiej połowy szesnastego wieku aż do wieku osiemnastego - stanowi interesującą kombinację stylów architektonicznych, od gotyku w dolnej części i jednych drzwiach do sanktuarium, poprzez renesans do późnego baroku, który jest widoczny w wystroju nadproży i głównej fasady. Siedemnastowieczny chór jest wyjątkową częścią, gdzie 40 z 58 drewnianych figur zostało wykonanych przez słynnego rzeźbiarza Pedro de Mena. Wspaniale wykonane przez Juliana de la Ordena w 1871r zostały wysoko ocenione przez muzycznych ekspertów nie tylko ze względu na wspaniałą konstrukcję, ale także ze względu na wspaniałe brzmienie.

Widok z zamku w Maladze

Plaza de la Merced, to jeden z największych placów w Maladze. Otacza go wiele barów, restauracji, oraz kafejek. Plaza de la Merced leży w starej części miasta. Kolejnym placem w Maladze, jest Plaza de la Constitucion - XVI wieczny skwer, gdzie regularnie odbywają się wydarzenia kulturalne, jak koncerty, wystawy, przedstawienia grup teatralnych i muzycznych.Najwięcej tego typu uroczystości odbywa się latem i wiosną, ale jesienią i zimą miasto nie milknie, mimo że jest zdecydowanie mniej turystów. Panuje bardziej "hiszpańska" atmosfera. Jednym z najważniejszych zabytków w mieście jest arena do walki byków, czyli Plaza de Toros La Malagueta, wybudowana w 1870 roku. Warto wybrać się również do ogrodu botanicznego w Maladze Jardin Botanico Historico de La Concepcion aby zobaczyć egzotyczne rośliny i kaktusy, oraz poznać florę charakterystyczną dla klimatu śródziemnomorskiego Hiszpanii. W Maladze znajduje się także szereg niezwykłych i zielonych parków wprowadzających do upalnej Malagi "świeży oddech" podczas upalnego lata w Andaluzji. Najładniejsze parki w mieście to Parque de El Retiro, Parque de la Naturaleza Selwo oraz park Paseo del Parque.

Jako że Malaga jest jednym z ważniejszych hiszpańskich portów rybackich, tutejsza kuchnia opiera się w znacznym stopniu na owocach Morza Śródziemnego – sardelach, ostrobokach, ośmiornicach, krewetkach, kalmarach oraz innych. W lokalnych potrawach znajdziemy również świeże warzywa i
owoce, a także dziczyznę. Mówiąc o kuchni nie sposób nie wspomnieć o słynnym na cały świat winie typu malaga, produkowanym głównie z winogron typu Pedro Ximénez oraz Moscatel.
Dzięki łagodnemu klimatowi na równinie Hoja de Malaga uprawia się pomarańcze, banany, figi, bawełnę, trzcinę cukrową oraz winorośl.

W Maladze urodzili się Pablo Picasso i Antonio Banderas.